BwithRenata Blog

Καλησπέρα μοναδικά πλάσματα,

  Σήμερα είναι ένα διαφορετικό άρθρο,ένα άρθρο για κάτι που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια συμβαίνει συχνά στη χώρα μας, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες. Μιλάω για τις πυρκαγιές που καίνε δάση,περιουσίες ή ακόμη χειρότερα και ανθρώπινες ζωές. Φέτος έγινε μια μεγάλη πυρκαγιά στον νομό μου και σχετικά κοντά στο μέρος που μένω. Μιλάω για την πυρκαγιά της 13ης Αυγούστου στη περιοχή Μακρυμάλλη και τα τριγύρω χωριά. Αυτό το γεγονός στάθηκε ως αφορμή για αυτό το άρθρο.

  Δεν ξέρω αν φταίει το κράτος, οι κλιματικές συνθήκες ή ο άνθρωπος. Αυτό που ξέρω είναι πως όταν ένα δέντρο καίγεται μειώνεται το οξυγόνο για να ζήσουμε, αυξάνεται η ζέστη και καταστρέφετε το περιβάλλον.  Δεν ξέρω τι υπάρχει στο μυαλό εκείνων των ανθρώπων που αποφασίζουν να πετάξουν αβίαστα το τσιγάρο τους χωρίς να δουν τι βρίσκεται τριγύρω. Δεν γνωρίζω ποιο το όφελος για την Ελλάδα και τον άνθρωπο να καίγονται δάση και να φυτρώνουν ραδιενεργές ανεμογεννήτριες. Δεν είμαι δικηγόρος, ούτε δικαστής για να δικάσω και να βγάλω μια απόφαση. Αυτό που γνωρίζω είναι πως δεν αντέχει άλλο αυτός ο πλανήτης. 

  Το καλό σε όλη την ατυχία είναι πως πλέον υπάρχει μια πιο σωστή διαχείριση από τις αρχές. Κυρίως μετά τη τραγική και ταυτόχρονα φονική πυρκαγιά του 2018 στο Μάτι της Αττικής. Όμως τελικά ο άνθρωπος μαθαίνει ή απλά προσαρμόζεται; Μαθαίνει πως πρέπει να αποφύγει τη δημιουργία φωτιάς ή απλά το πώς θα την αντιμετωπήσει. Είναι λογικό για τις αρχές να μην μπορείς να βάλεις μια μικρή φωτιά υπό επιτήρηση για να κάψεις δύο κλαδιά αλλά είναι παράλογο να ληφθούν ισχυρά αντιπηρικά μέτρα σε όλα τα δάση της χώρας. Δεν ξέρω αν υπάρχει σωστό και λάθος, απλά είμαι 20 χρόνων και αναρωτιέμαι.