BwithRenata Blog

 Εχθές, Τρίτη 3ης Νοεμβρίου είχα και επίσημα τα γενέθλια μου, γιατί τα χαρτιά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Όπως κάθε χρόνο λοιπόν ήρθε η ώρα για ένα μικρό απολογισμό. Τον απολογισμό της δικής μου χρονιάς. Τον απολογισμό της 21ης χρονιάς μου! 

Σε επικοινωνιακό επίπεδο 

 Η φετινή μου χρονιά ήταν αρκετά περίεργη θα έλεγα. Πολύ λυτή αλλά περίεργη. Υπήρξαν διάφορα σκαμπανεβάσματα κυρίως σε προσωπικό επίπεδο. Που όμως με δίδαξαν πολύ. Κάτι που καρφώθηκε στο πετσί μου, θα λέγαμε, είναι πως δεν μπορείς να αναγκάσεις κανέναν να είναι στη ζωή σου αν δεν το θέλει, όσο και αν εσύ το επιθυμείς! Όμως επίσης έμαθα ότι όλα μπορούν να λυθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Πάντα μια κουβέντα βοηθάει να έρθουν λύσεις και να ξεκαθαρίσουν τοπία. Επίσης ποτέ κανένας δεν απομακρύνεται από τη ζωή σου χωρίς λόγο, δεν έχει σημασία αν φταίς ή όχι, αυτό θα το μάθεις στη πορεία. Να είσαι όμως ανοιχτός να συγχωρέσεις κάποιον όταν επιστρέψει είτε θες να παραμείνει στη ζωή σου είτε θες να προχωρήσεις χωρίς αυτόν. 

 Σε προσωπικό επίπεδο

 Παρόλα αυτά όμως ήταν μια χρονιά που ασχολήθηκα πολύ μαζί μου. Να αυτοβελτιώνομαι που λέμε. Διάβασα πολύ, σκέφτηκα πολύ, άκουσα πολλά podcast και γενικώς προσπάθησα και συνεχίζω να παλεύω για να κάνω τον εαυτό μου όσο καλύτερο μπορώ. Πρώτα από όλα για εμένα και έπειτα και για τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου. Έβαλα στόχους και τους πετυχα σε έναν μεγάλο βαθμό και νιώθω περιφανή για αυτό. Αυτό είναι μια έκφραση που δεν λέω συχνά αλλά ναι, για πρώτη φορά μετά από καιρό πραγματικά νιώθω περιφανή για τον εαυτό μου. Μακάρι να το λέτε και εσείς για τον εαυτό σας συχνά.  

Μέσα σε αυτή τη χρονιά όμως υπήρξαν και δύο γεγονότα που κάπως με επειρέασαν. Αν και το ένα μας επιρεασε όλους, μιλάω φυσικά για τον covid και την καραντίνα. Το δεύτερο ήταν η θητεία του αδερφού μου για την οποία σας έγραψα στο προηγούμενο άρθρο. 

Η καραντίνα και το στρατιωτικό του αδερφού μου έπεσαν ακριβώς μαζί και αυτό ήταν το πρόβλημα για εμένα. Η καραντίνα, σαν καραντίνα με ενόχλησε ελάχιστα καθώς έτσι και αλλιώς είμαι σπιτόγατα και η φράση "Έλα μωρέ που να πάμε έχει κοβιντ." είναι από τις αγαπημένες το τελευταίο διάστημα. Όμως όταν είσαι κλεισμένος μέσα στο σπίτι και δεν έχεις κάποιον να πεις μια χαζομάρα , να πειράξεις και λίγο να σπάσει η όλη "βαρεμάρα" του πράγματος λίγο η κατάσταση ζορίζει. Προφανώς όμως εκτός αυτού με επιρέασε αρκετά και ο φόβος που έχει προκαλέσει η νέα αυτή κατάσταση. Όμως όπως λέω συνέχεια πιστεύω σε εμάς και ξέρω πως θα βγούμε πιο δυνατοί από ποτέ. 

Το δικό σου 21ο έτος πως ήταν ή πως θες να είναι;