Λοιπόν σήμερα αποφάσισα να σας βάλω σε Χριστουγεννιάτικο κλίμα. Είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει άπειρα η Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα ωστόσο μισώ το κρύο, δε μου αρέσει ο χειμώνας και ειλικρινά εδώ που τα λέμε χαίρομαι που ανοίγει ο καιρός και σε λίγο μπαίνουμε στην Άνοιξη. Έλα που όμως ώρες ώρες δε μπορώ να αντισταθώ σε λίγη Χριστουγεννιάτικη μαγεία και για αυτόν ακριβώς τον λόγο είπα σήμερα να μοιραστώ μαζί σας τη γνώμη μου για μια ταινία που με έκανε να κλάψω στο σινεμά. Μια ταινία με cozy ατμόσφαιρα, χιόνια και πολλή αγάπη...
Και λόγος γίνεται για τη ταινία Last Christmas που και μόνο από τον τίτλο ξέρεις που θα σε πάρει. Αν έχω καταλάβει καλά η ταινία δανείστηκε το όνομά της από το γνωστό σε όλους τραγούδι με τίτλο Last Christmas των Wham! που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αγαπημένης μας γιορτής. Μάλιστα οι συντελεστές τραγουδούν το κομμάτι προς το τέλος της ταινίας και το κάνουν με αξιολάτρευτο τρόπο!
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η Κέιτ είναι μια κοπέλα φοβερά μπερδεμένη για τη ζωή της. Κόρη μεταναστών και ενώ έχει σπουδάσει και έχει ταλέντο τόσο στο τραγούδι όσο και στην υποκριτική όπως γίνεται πολύ συχνά σε νέους καλλιτέχνες δεν της δίνεται η ευκαιρία να αποδείξει τα προσόντα της. Μετά από μια σοβαρή περιπέτεια υγείας βρίσκεται σε ένα στάδιο κατάθλιψης όπου δε μπορεί να διαχειριστεί το γεγονός ότι ζει ακόμα και αδυνατεί να βρει ένα σχέδιο για τη ζωή της. Δουλεύει σε ένα κατάστημα με χριστουγεννιάτικα στολίδια και από τη μία στιγμή στην άλλη η συγκάτοικός της την διώχνει από το σπίτι και έτσι αναγκάζεται να ζητήσει καταφύγιο στους γονείς της. Μια μέρα συναντά έναν περίεργο νεαρό άντρα και πιάνουν τη κουβέντα και η Κέιτ δεν έχει ιδέα για το πως πρόκειται να αλλάξει η ζωή της από εδώ και πέρα.
Να πω ότι η ταινία και ιδιαίτερα το τέλος της ναι μεν μου έδωσαν περίεργα vibes ωστόσο η ζεστασιά που έβγαζε καθώς και τα μηνύματα που περνούσε με έκανε να την αγαπήσω και να τη βάλω στη καρδιά μου. Ασχολείται με ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα που για να πω την αλήθεια δεν έχω ξανασυναντήσει. Ο Τομ, ο νεαρός άντρας που συναντά, είναι αισιόδοξος και δείχνει σοφός για την ηλικία του, κυκλοφορεί παντού με ένα ποδήλατο και τείνει να εξαφανίζεται κατά διαστήματα. Καθόλη τη διάρκεια της ταινίας αναρωτιόμαστε μαζί με την Κέιτ τι φρούτο είναι αυτός ο Τομ... Η Emilia Clarke έχει αυτό το χάρισμα να ντύνει με ομορφιά, θαλπωρή και χρυσόσκονη κάθε ταινία στην οποία συμμετέχει. Δεν μπορείς να μην αγαπήσεις τον χαρακτήρα της και όπως λένε και οι Άγγλοι you can't stop rooting for her! Η ίδια η ταινία είναι τόσο ανθρώπινη και τόσο αληθινή που απλά λες ουάου είχα ανάγκη να δω κάτι τέτοιο και δεν το είχα καν συνειδητοποιήσει. Η πλοκή ασχολείται με την ανθρώπινη ψυχολογία, την ανάγκη για αγάπη, το πως αντιμετωπίζονται οι ταλαντούχοι άνθρωποι, οι ομοφυλόφιλοι, οι μετανάστες. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στο Λονδίνο και όλοι ξέρουμε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι ψάχνουν τη τύχη τους σε αυτό το μέρος που σε κάποιους φαίνεται μαγικό και άπιαστο όνειρο. Η ταινία απεικονίζει και το τι ρατσισμό αντιμετωπίζουν μετανάστες και σε μια σκηνή σε ένα λεωφορείο, η ψυχή μου σφίχτηκε γιατί είχα βιώσει κάτι παρόμοιο. Η Κέιτ μετά από προτροπή του Τομ βοηθά ένα κέντρο που μοιράζει συσσίτιο σε άστεγους και με αυτό τον τρόπο δίνεται το μήνυμα ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι ακριβώς σαν εμάς, ωστόσο η ζωή τους έχει φερθεί πιο σκληρά. Ναι μεν η ταινία δείχνει καθημερινά, ανθρώπινα προβλήματα, παράλληλα συνδυάζει κάτι το υπερφυσικό και το φτάνει στη κορυφή.
Θεωρώ πως ναι, υπάρχουν ταινίες που λες καθαρά, ναι, αυτή είναι για Χριστούγεννα γιατί κουβαλάνε αυτή τη μαγεία που έχεις συνηθίσει να συναντάς εκείνες τις συγκεκριμένες μέρες του χρόνου. Το Last Christmas παρόλο που έχει ξεκάθαρα τα Χριστούγεννα στον τίτλο, πιστεύω ακράδαντα ότι είναι κάτι που θα χαρείς να δεις και κατακαλόκαιρα. Α, και μη ξεχάσεις να πάρεις χαρτομάντιλα. Θα σου χρειαστούν...
