BwithRenata Blog

  Για πολλά πολλά χρόνια δεν είχε τύχει να δω το Jumanji. Πείτε το αφέλεια, πείτε το αδιαφορία, συχνά, προτιμούσα άλλες ταινίες και επίσης ο Robin Williams δεν ήταν ποτέ στη λίστα με τους αγαπημένους μου ηθοποιούς. Έτσι είδα την ταινία όχι όταν ήμουν παιδί, αλλά πολύ αργότερα - ίσως ήμουν εκεί στα δεκαέξι ή κάτι τέτοιο. Και όπως ακριβώς είχα φανταστεί δε μου έκανε και κάποια τρομερή εντύπωση. Fast Forward στο 2017, εγώ πλέον μένω στη Γερμανία, και ακούω πως κάνανε μια ταινία σίκουελ για το Jumanji με συμμετοχές αρκετών γνωστών ονομάτων του Hollywood. Μια μέρα βρήκα το DVD στη βιβλιοθήκη, μιας και στη Γερμανία απαγορεύεται αυστηρά να κατεβάζεις πειρατικά και τα DVD είναι παντού διαθέσιμα. Ένα πρωί πριν το μάθημα γερμανικών, κάθισα να δω την ταινία και έτσι απλά ερωτεύτηκα!

 Αν θυμάστε η πρώτη ταινία του Jumanji είχε να κάνει με ένα παιδί τον Άλαν, που μαζί με μια φίλη βρίσκουν ένα παλιό επιτραπέζιο παιχνίδι. Νομίζοντας ότι είναι ενδιαφέρον και φυσικά αθώο όπως είναι όλα τα επιτραπέζια που γνωρίζουμε, τα δύο παιδιά ξεκινάνε το παιχνίδι και στη συνέχεια το μετανιώνουν πικρά μιας και ο Άλαν παγιδεύεται κυριολεκτικά μέσω σε αυτό, και η φίλη του πανικόβλητη παρατάει το παιχνίδι στη μέση και φεύγει. Κάποια χρόνια αργότερα, μια άλλη οικογένεια μετακομίζει στο εγκαταλελειμμένο σπίτι της οικογένειας του Άλαν, και η οικογένεια αυτή τυχαίνει να έχουν δύο παιδιά. Ναι, ναι, είμαι σίγουρη πως ξέρετε που το πάω. Τα παιδιά βρίσκουν το παιχνίδι, συνεχίζουν τη παρτίδα που άφησε ο Άλαν τόσα χρόνια πριν και απελευθερώνουν τον Άλαν, που όλα αυτά τα χρόνια ζούσε μέσα στο παιχνίδι. Το θέμα του παιχνιδιού είναι η ζούγκλα και φυσικά όταν η παρτίδα συνεχίζεται, όλοι οι υπόλοιποι κίνδυνοι που φυλάει το παιχνίδι, είναι ελεύθερα να προκαλέσουν τη καταστροφή.

 Το σίκουελ κινείται σε παρόμοιο μοτίβο. Βρισκόμαστε στη δική μας εποχή, το παιχνίδι αυτή τη φορά παγίδευσε ένα άλλο παιδί αλλά τώρα εμφανίζεται με τη μορφή ενός video game. Αυτή τη φορά είκοσι ένα χρόνια αργότερα, όχι μόνο δύο, αλλά μια παρέα από τέσσερις εφήβους, μπαίνουν μέσα στο παιχνίδι και βρίσκονται στη ζούγκλα του Jumanji. Αυτή τη φορά βρισκόμαστε και εμείς μέσα στο παιχνίδι και μας δίνεται η ευκαιρία να δούμε το τι στο καλό βρίσκεται στο Jumanji. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως τα παιδιά που μπήκαν στο παιχνίδι, δε καλούνται να παίξουν με τη δική τους μορφή, αλλά αλλάζουν σώμα και βρίσκονται να παίζουν ως τα άβαταρ του παιχνιδιού παίρνοντας μαζί όλες τις δυνατότητες, τα χαρίσματα, τα ταλέντα αλλά και τους φόβους του εκάστοτε άβαταρ.

 Η παρέα των παιδιών είναι μια συνηθισμένη παρέα που θα μπορούσες να συναντήσεις στο οποιοδήποτε σχολείο. Κάπου εδώ να προσθέσω πως τα παιδιά δεν είναι εξαρχής φίλοι, απλά τυχαίνει να γνωρίζονται μέσω του σχολικού περιβάλλοντος. Ο πρωταγωνιστής θα λέγαμε πως είναι ο Σπένσερ ένας τύπος ντροπαλός που έχει κόλλημα με τα βιντεοπαιχνίδια, ο Άντονι που τον αποκαλούν "Fridge" ο οποίος είναι ένας δημοφιλής μεγαλόσωμος αθλητής, η Μπέθανι η οποία θα λέγαμε ότι είναι μια infuenser ή μάλλον πολύ πιθανών να γίνει στο κοντινό μέλλον και η Μάρθα, μια ήσυχη awkward  κοκκινομάλλα. Όλοι αυτοί λοιπόν οι αταίριαστοι άνθρωποι καλούνται να επιβιώσουν στη ζούγκλα του Jumanji για να καταφέρουν να φτάσουν στο τέρμα και να γυρίσουν σπίτι.

 Το 2019 λοιπόν βγαίνει το τρέιλερ για τη πλέον τρίτη ταινία του Jumanji με τη γνωστή παρέα παιδιών αλλά και άβαταρ, με επιπλέον προσθήκη δύο νέων χαρακτήρων. Πλέον έχουν περάσει κάποια χρόνια, η παρέα πήγε στο κολέγιο και ο Σπένσερ ο οποίος είναι ο πιο κλειστός χαρακτήρας δυσκολεύεται να προσαρμοστεί. Γυρνάει σπίτι του για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές και πάνω σε μια παρορμητική σκέψη της στιγμής, μπαίνει ξανά στο Jumanji. Για άλλη μια φορά οι φίλοι του καλούνται να τον σώσουν, ωστόσο αυτή τη φορά θα έχουν μια επιπλέον βοήθεια από δύο παππούδες...

 Για αρχή θέλω να επισημάνω πόσο ξεκαρδιστικές είναι και οι δύο ταινίες. Ενώ οι πρώτη ταινία είχε περισσότερο χαρακτήρα περιπέτειας και δεν έτεινε καθόλου προς κωμωδία, εδώ οι δημιουργοί, ζωγράφισαν. Συνδύασαν φανταστικά το στοιχείο της περιπέτειας και το γέλιο πήγαινε σύννεφο. Και ενώ θεωρητικά είναι μια ταινία για παιδιά μικρότερης ηλικίας, απόλαυσα και τα δύo parts όσο δε πάει. Η ταινία είχε βγει πριν από τον ιό, και ήμουν στο σινεμά τουλάχιστον 2-3 φορές το μήνα, είχα πάει να δω το Jumanji δύο φορές - μια στα γερμανικά και μία στο πρωτότυπο. Μάλιστα με τη δεύτερη φορά με συνδέει μια αστεία ανάμνηση. Η ταινία είχε ήδη αρχίσει (ήταν η προβολή στο πρωτότυπο), πέρασαν καμία εικοσαριά λεπτά και το κοινό έχει μια από τις καλύτερες διαθέσεις που έχω συναντήσει ποτέ, και ξαφνικά ακούω κάποιον στα αριστερά μου να ρωτάει στα γερμανικά "ρε παιδιά που είναι τα γερμανικά;" Κάποιοι εννοείται βάλανε τα γέλια, και εγώ χασκογέλασα μαζί, και του εξήγησαν πως η προβολή ήταν στα αγγλικά. Ο τύπος σηκώθηκε και έφυγε. Κάπου τον λυπήθηκα. Πάντως αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι δεν βρήκα μόνο εγώ αστεία την ταινία αλλά και όλοι όσοι ήταν γύρω μου.

 Οι ερμηνείες ήταν απλά φανταστικές, και έλεγες ότι απλά δε θα μπορούσαν να βρουν καλύτερους πρωταγωνιστές. Έχει ονόματα όπως Jack Black, Kevin Hart, Dwayne Johnson, Karen Gillan, Nick Jonas και Collin Hanks ενώ στη δεύτερη ταινία έρχονται να προστεθούν στο καστ ο Danny DeVito, ο Danny Glover και η Awkwafina.  Η παρέα των παιδιών απαρτίζεται από Alex Wolff, Madison Iseman, Morgan Turner και Ser 'Darius Blain.

 Η αγαπημένη μου και από τις τρεις είναι με μικρή διαφορά η τρίτη ταινία. Πιστεύω ήταν η ταινία που με έκανε να γελάσω περισσότερο αλλά και το όλο στόρι ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον. 

 Γενικά σας προτείνω να δείτε τα σίκουελ και αν είστε φαν της αρχικής ταινίας αλλά και αν θέλετε να δείτε κάτι φρέσκο, αστείο και γενικά θα περάσετε πάρα πολύ ευχάριστα την ώρα σας (ειδικά τώρα με τη καραντίνα!!)