BwithRenata Blog

  Παλιότερα δεν ήμουν ιδιαίτερα φαν των παλιών ταινιών. Έχω κάποιες που μου είχαν δείξει οι γονείς μου όταν ήμουν μικρή αλλά πάντοτε κυρίως ανυπομονούσα για καινούριες παραγωγές. Σε γενικές γραμμές  ακόμα έτσι είμαι, ωστόσο πλέον κάποιες φορές με ενδιαφέρουν και πιο παλιές ταινίες. Άλλαξε αυτό από τότε που ερωτεύτηκα τη ταινία Back to the future που βγήκε πρώτη φορά το 1985. 

  Το back to the future είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας για έναν επιστήμονα που δημιούργησε μια μηχανή του χρόνου και έναν νεαρό που κατά λάθος τη χρησιμοποίησε. Η ταινία κινείται στο 1985 και μας δείχνει τη κανονική ζωή που έχει ο Μάρτι, ένας έφηβος που πηγαίνει στο λύκειο. Όσο κανονική ζωή μπορει να έχει κάποιος που έχει φίλο έναν τρελοεπιστήμονα που έχει βάλει στόχο της ζωής του αλλά και της καριέρας του να φτιάξει μια μηχανή του χρόνου. Τελικά τα καταφέρνει - φτιάχνει τη μηχανή σε μορφή ενός αυτοκινήτου - και μετά από μια σειρά από δυσάρεστα γεγονότα ο Μάρτι μπαίνει στο αυτοκίνητο και μεταφέρεται κατά λάθος στο 1955, δηλαδή τριάντα χρόνια πριν. Εκεί ο Μάρτι συναντά τους γονείς του όταν αυτοί πήγαιναν λύκειο και μόλις είχαν γνωριστεί. Συναντά ξανά τον επιστήμονα και τον πείθει να τον βοηθήσει μιας και είναι ο μόνος που ξέρει πως λειτουργεί η μηχανή και μπορεί να τον στείλει πίσω στη δική του πραγματικότητα.

 Από μικρή ήμουν πάντα εθισμένη σε τέτοιου είδος σενάρια - βέβαια περισσότερο διάβαζα παρόμοια βιβλία αλλά και όταν έπεφτε μπροστά μου τέτοια ταινία, σίγουρα έβλεπα. Και η τριλογία του Back to the future - γιατί είναι τρεις ταινίες στο σύνολο - είχαν έρθει τη κατάλληλη στιγμή. Λάτρεψα το τι φαντασία είχαν οι άνθρωποι πριν τριάντα χρόνια για το πως θα ήταν το μέλλον, ο δικός μας κόσμος. Ειδικά η δεύτερη ταινία που διαδραματίζεται υποτίθεται το 2015, είναι το κάτι άλλο. Αν δεις κιόλας το τι πίστευαν πριν 40 χρόνια για τη δική μας εποχή, το πόσο τεχνολογικά μπροστά θα ήμασταν, ίσως σε κάνει  να αναρωτιέσαι γιατί όντως δεν έγιναν πραγματικότητα όλα αυτά που δείχνει η ταινία και σε πόσα actually χρόνια θα τα δούμε μπροστά μας. Ιπτάμενα αυτοκίνητα, ρούχα που στεγνώνουν με το πάτημα ενός κουμπιού, ιπτάμενα skateboards και τεράστιες προβολές σαν από προτζέκτορα αντί για τις οθόνες που ξέρουμε όλοι. Σε κάνει να θέλεις και εσύ να τα αποκτήσεις όλα αυτά, έτσι δεν είναι;

 Η τριλογία μου έγινε κυρίως γνωστή μέσω της σειράς The Big Bang Theory. Το 2017 ήμουν μεγάλη φαν και έβλεπα τα επεισόδια συνεχώς σε επανάληψη, κάθε βράδυ μετά το μάθημα γερμανικών μου. Εκεί οι πρωταγωνιστές συχνά πυκνά αναφέρονται στις ταινίες και μάλιστα σε ένα επεισόδιο βάζουν την ταινία ως βάση και προσπαθούν να ανακαλύψουν πως θα ήταν αν κατάφερναν να δημιουργήσουν το ιπτάμενο skateboard . Θυμάμαι πως είχα βρει πολύ διασκεδαστική την αναφορά στη ταινία αυτή και από καθαρή περιέργεια δανείστηκα τα dvd. Που να ήξερα, πόσο πολύ θα μου άρεζε. 

   Οι πρωταγωνιστές είναι από μόνοι τους ενδιαφέροντες, αστείοι και ειδικά ο Μάρτι - τουλάχιστον στο σημείο που ήταν ένας απλός άσχετος μαθητής λυκείου - αρκετά relatable. Έχει τον τρελό  επιστήμονα, που κάπως στην εμφάνιση σου βγάζει τον Einstein (μα τι σύμπτωση ονόμασε έτσι τον σκύλο του by the way!), έχει τον κλασσικό bully που βασάνιζε στην εφηβεία του τον πατέρα του Μάρτι και βλέπουμε πως και ακόμα συνεχίζει να το κάνει και στην ενήλικη ζωή του. Η μητέρα του Μάρτι είναι επίσης ενδιαφέρον χαρακτήρας γιατί ο Μάρτι τη ξέρει με έναν τρόπο όλη του τη ζωή και μετά ανακαλύπτει ότι τελικά ήταν εντελώς διαφορετική στη δική του ηλικία. Αυτό που με διασκέδασε περισσότερο ήταν το πως ο Μάρτι συναντά τους υπόλοιπους συγγενείς του, και οι διάλογοι είναι το κάτι άλλο. Με συναρπάζει πάντα ότι έχει να κάνει με παράλληλους κόσμους, ταξίδι στο χωροχρόνο και άλλα παρόμοια πράγματα. Η ταινία ως σύνολο σου βγάζει μια ζεστασιά και ίσως και μια νοσταλγία για τις παλιές εποχές, το παλιό fashion και γενικά όλο το βαιμπ.

 Νομίζω πως αν έχεις καλή παρέα, αλλά και μόνος να είσαι με ποπ κορν και πατατάκια, άνετα μπορείς να κάνεις μαραθόνιο και να δεις όλες τις τρεις ταινίες καπάκι. Και σου υπόσχομαι ότι θα περάσεις φανταστικά!