Σήμερα θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που κατατάσσεται στη κατηγορία εκείνη που δεν συνηθίζω να διαβάζω. Ωστόσο είπα να του δώσω μια ευκαιρία. Αναφέρομαι στο βιβλίο 365μέρες που κυκλοφορεί από εκδόσεις Ψυχογιός και αν σε ενδιαφέρει μπορείς να το βρεις εδώ .
Περίληψη
Κύριο πρόσωπο είναι η Λάουρα η οποία μαζί με τον αγαπημένο της ταξιδεύει στη Σικελία για να γιορτάσει τα γενέθλιά της, τα γεγονότα όμως δεν θα εξελιχτούν όπως τα φαντάστηκε. Θα βρεθεί λοιπόν θύμα απαγωγής απο τον Μάσιμο, ένας άντρας σκληρός,και όχι απο τους συνηθισμένους. Η απαγωγή πραγματοποιήθηκε λόγω ενός οράματος που είχε ο Μάσιμο. Η Λάουρα βρίσκεται λοιπόν αιχμάλωτη σε μια έπαυλη για 365 ημέρες. Κατα την διάρκεια αυτών των ημερών θα προσπαθήσει ο άντρας να κερδίσει και την καρδιά της. Αν όμως δεν τα καταφέρει μέσα σε αυτό το διάστημα, μόνο τότε θα είναι ελεύθερη να φύγει και όχι νωρίτερα. Μια σχέση η οποία θα περάσει πολλά. Πως όμως μπορεί να καταλήξει μια τέτοια σχέση που έχει ξεκινήσει με απαγωγή, και κάτω από τέτοιες συνθήκες?
Η Άποψη Μου
Το συγκεκριμένο βιβλίο είχε κυκλοφορήσει και σε ταινία την οποία δεν είχα δει. Αυτό που ξέρω όμως είναι ότι είχε διχάσει πολύ, και είχε προκαλέσει όχι και τόσο θετικά συναισθήματα σε όσους την είχαν δει, καθώς έχει σχολιαστεί πως προβάλει το σύνδρομο Στοκχόλμης ακόμα και στο βιβλίο.
Επειδή ωστόσο εγώ την ταινία δεν την έχω δει,θα αναφερθώ για το βιβλίο. Σίγουρα δεν λείπουν οι αισθησιακές σκηνές,οπότε είναι ένα βιβλίο για άνω των δεκαοκτώ. Από την αρχή σε βάζει μέσα στο κλίμα, χωρίς πολλά πολλά και η ιστορία κυλάει πολύ γρήγορα χωρίς να σε κουράζει. Θέλω να τονίσω σε αυτό το σημείο πως, διαβάζοντας ένα βιβλίο δεν σημαίνει αυτόματα ότι συμφωνείς με όσα διαβάζεις, ούτε ότι θα υιοθετήσεις συνήθειες και γεγονότα του βιβλίου. Συνοπτικά μπορεί το βιβλίο όντως να είναι περίεργο και σε κάποια σημεία να σε εκνευρίσει παρ'όλα αυτά δεν σημαίνει ότι όσο το διαβάζει ο αναγνώστης γίνεται ίδιος με τους πρωταγωνιστές. Ενα βιβλίο που η αρχική ιστορία του θυμίζει κάτι από Πεντάμορφη και το Τέρας, και κάτι από 50 αποχρώσεις του γκρι.
Κλείνοντας, ο καθένας μπορεί να διαβάζει ότι του αρέσει και να λέει την άποψη του, χωρίς όμως να προσβάλει είτε το βιβλίο, τον συγγραφέα, ακόμα και τον εκδοτικό οίκο. Εννοείται πως ούτε εμένα μου αρέσουν όλα τα βιβλία που φτάνουν στα χέρια μου, και εννοείται πως πάντα θα το λέω όταν κάτι δεν μου άρεσε η δεν συφώνησα με κάποια ιδέα, η διαφορά όμως είναι πως ποτέ δεν θα μιλήσω άσχημα η με κάποιο προσβλητικό τρόπο. Είναι ωραίο να διαφωνείς με υγιή τρόπο γιατί σπάει η μονοτονία. Εξάλλου το βιβλίο πάντα μένει ίδιο, αυτό που αλλάζει είναι τα μάτια που το διαβάζουν.
Tags:
Books